Ponyclub HorseDreams

Hi!
Ik en mijn vriendin zijn een ponyclub begonnen (geen echte manege, gewoon een gezellig clubje) 'Ponyclub -slimme mensen hebben dit al gelezen in de titel- HorseDreams!
We doen gezellige activiteiten zoals fotoshoots houden, vrijheidsdressuur (hier komen nog foto's en filmpjes van) met onze lievelingspony's Gina, Jochem, Sidney en Carina.We hebben een grote versierde doos met daarin het clubdagboek en briefjes met ideeën erop. Hebben jullie ideeën voor onze club? Reageer hier op of stuur een mailtje naar onze e-mail:
ponyclubhorsedreams@gmail.com! 
Ook zoeken we nog samen een verzorgpony! Hebben jullie er een? Stuur een mailtje of reageer hieronder! Een Ijslander, Shetlander, Fries, Arabier, Haflinger, het maakt ons niks uit! Bruin, zwart, wit, kreupel of gevlekt. WIJ HOUDEN VAN ALLE PONY'S

Voor onze club is het vooral belangrijk goed en verantwoordelijk met pony's om te gaan. We zien ze niet als 'die paarden' maar als onze gelijken. Het liefst rijden we bitloos. Helaas hebben we geen eigen pony:( Je zult nog vaker berichten van onze club zien, dit was het!

Paardenverhaal DEEL 3
In de week erna liet Joyce mij nog twee keer springen. Het was zaterdag, mijn lievelingsdag. Joyce heeft alle tijd voor mij en de andere paarden. Ook vandaag was ze al vroeg bij ons. We werden in de bak gezet. We staan altijd op wei, dus als ze die gaat uitmesten moeten we in de rijbak staan. Na een uurtje haalde ze mij op en poetste me uitgebreid. Ze zadelde me op en nam me mee op buitenrit. Na een tijdje rijden lag er opeens een boomstam op het pad waar we altijd galopperen. Hij was zo breed dat je er niet omheen kon. Ik wou weglopen, maar Joyce leek vastberaden. In een pittig tempo liet ze mij eropaf draven. Ze ging in de verlichte zit zitten. Het leek wel alsof we zweefden boven de sprong. Tot we weer neer kwamen. In de verte zag ik nog een boomstam liggen, van alle opwinding galoppeerde ik aan en gaf een bok. Dat deed ik wel vaker tijdens een buitenrit. Zoals altijd moest Joyce erom lachen en weer maakte we een perfecte sprong.
Na nog een half uur waren we thuis. Joyce zadelde me af, krabde mijn hoeven uit en gaf nog wat hooi. Daarna vertrok ze.

Zondag. Ook een van mijn lievelingsdagen, Joyce heeft geen school, dus is ze heel de dag bij me. Na het voeren verwachtte ik dat ze terugkwam met het halster. Maar vreemd genoeg kwam ze niet terug met mijn spierwitte halster, maar met het rode halster van Darius. 'Sorry Fire, geen ritje vandaag.' Zei ze toen ze Darius ging vangen. 'Er komt zo iemand kijken voor Darius.' Zei ze met een beetje droevige stem. Iets later kwam Joyces' moeder aan, om natuurlijk een goede prijs af te spreken en het geld te bewaren.
En nadat ze Darius had gepoetst kwam een lange vrouw met blond haar aan, naast haar liep een meisje met dezelfde blonde haren, maar die waren opgestoken in een vlecht. Ze wipte van haar ene voet op de andere. 'Hallo, ik ben Mira van Ven en dit is mijn dochter Alisha.' Zei de mevrouw en ze gaf Joyce een hand. 'Hallo, ik ben Joyce. De pony staat op de poetsplaats, volgt u mij maar.' Zei Joyce terug. Ik zag dat het meisje een grote grijns op haar gezicht kreeg toen ze Darius zag. 'Ik vind hem leuk!' Riep ze blij. 'Wil je hem zelf opzadelen?' Vroeg Joyce. Het meisje knikte heftig met haar hoofd en haalde het zadel en hoofdstel waar Joyce op wees. Een kwartier later stapte ze op. Het zag er wel komisch uit, ik had nog nooit iemand op Darius zien rijden. Opa en Joyce zijn natuurlijk veel te lang. Alisha was tevreden en Joyces' moeder en Alishas' moeder werden het eens over de prijs. Darius werd verkocht voor achthonderd euro. Mira gaf Joyces moeder een hand. De koop was gesloten. Alleen de keuring van de dierenarts kon het nog verpesten...

WORDT VERVOLGD...